ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑ – ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ – Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Συνάδελφοι, το ΔΣ του Συνδικάτου Ηλεκτρολόγων ν. Αττικής πήραμε την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσουμε αυτή τη σύσκεψη – συζήτηση γιατί έχουμε καιρό να «τα πούμε» λόγω των συνθηκών όπως έχουν διαμορφωθεί με την πανδημία και το αντικειμενικό της προστασίας της υγείας μας, που δεν μας επιτρέπει να μαζευτούμε πολλοί σε έναν περιορισμένο χώρο.
Βέβαια είναι ένα μέτρο που παίρνουμε εμείς. Από την προσωπική μας εμπειρία στους χώρους δουλειάς όπου εργαζόμαστε, αλλά και σε όσους περιοδεύουμε βλέπουμε καθαρά ότι από τους περισσότερους εργοδότες δεν εφαρμόζονται ούτε τα στοιχειώδη, αφού στον βωμό του κέρδους δεν υπολογίζουν τίποτα.
Το μεγάλο μέτωπο που έχουμε μπροστά μας είναι αυτό της υγείας. Η κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο με την πανδημία σε εξέλιξη δεν έχει πάρει ούτε ένα μέτρο για την αντιμετώπισή της. Ενώ υγειονομικοί, σωματεία και φορείς διεκδικούμε την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών, η κυβέρνηση κάνει δώρα στα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα χαρίζοντάς τους εκατομμύρια στο όνομα της «εθελοντικής» τους ένταξης και χρεώνοντας 1500 ευρώ για κάθε κλίνη ΜΕΘ για κάθε μέρα νοσηλείας.
Βλέπουμε καθημερινά τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας. Εκεί και όχι στα πάρκα και τις πλατείες γίνεται η υπερμετάδοση του ιού. Σε χώρους όπως είναι τα εργοστάσια, τα σούπερ μάρκετ και σε όλους τους εργασιακούς χώρους όπου συνάδελφοι καλούνται να εργαστούν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον. Εκεί που δεν πέφτουν πρόστιμα, εκεί που δεν γίνονται παρατυπίες σύμφωνα με την κυβέρνηση. Παρατυπίες για την κυβέρνηση γίνονται μόνο στον προσωπικό μας χρόνο, απαγορεύσεις εφαρμόζονται μόνο όταν διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Η καπιταλιστική κρίση είναι σε εξέλιξη και σε αυτήν επέδρασε σαν καταλύτης η πανδημία. Επιβεβαιώνει τα αδιέξοδα και τα όρια αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ότι το βαρέλι των αντεργατικών νόμων δεν έχει πάτο. Είτε σε περίοδο ανάκαμψης, είτε σε περίοδο κρίσης οι κυβερνήσεις ψηφίζουν αντιλαϊκούς νόμους για να ενισχύσουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Ο στόχος τους είναι διπλός: αρχικά να μειώσουν όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν το «κόστος» της εργατικής δύναμης και τέλος να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε οι επιχειρηματίες να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους που σήμερα είναι σε αδράνεια και απαξιώνονται.
Στο στόχαστρο βάζουν το 8ωρο που κατακτήθηκε κάτω από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες και θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα πριν από έναν αιώνα. Επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν την 10ωρη εργασία, την κατάργηση της Κυριακάτικής αργίας και συνολικά φέρνουν τον εργασιακό μεσαίωνα με ωράρια λάστιχο όπως κάθε φορά βολεύει τον εκάστοτε εργοδότη.
Επιδιώκουν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης φορτώνοντας το βάρος σταδιακά όλο και περισσότερο στους εργαζόμενους και μειώνοντας όλο και περισσότερο το μερίδιο του εργοδότη και του κράτους. Θέλουν να δημιουργήσουν το σύστημα των τριών πυλώνων όπου ο εργαζόμενος θα τζογάρει στα επαγγελματικά ταμεία την μελλοντική του σύνταξη ανάλογα με το ρίσκο που ο ίδιος ατομικά θα επιλέγει, δηλαδή παύει η ενιαία και καθολική κοινωνική ασφάλιση και πλέον γίνεται ατομική υπόθεση του κάθε εργαζομένου.
Σε όλους τους χώρους εργασίας γινόμαστε μάρτυρες της σκληρής πραγματικότητας που έχουν διαμορφώσει εργοδότες και κράτος. Πουθενά σχεδόν δεν εφαρμόζονται οι κλαδικές συμβάσεις. Το 8ωρο έχει ουσιαστικά καταργηθεί. Ιδιαίτερα στην εγκατάσταση έχει γίνει καθεστώς η υπερωρία και η δουλειά τα σαββατοκύριακα. Παντού κυριαρχεί ο φόβος της απόλυσης, της απληρωσιάς, της μη καταβολής των ενσήμων.
Τα εργατικά ατυχήματα λόγω της εντατικοποίησης αυξάνονται. Ήδη το Σάββατο που μας πέρασε, είχαμε σοβαρό εργατικό ατύχημα – έγκλημα όπου μέλος του συνδικάτου μας έπεσε από τη σκαλωσιά και τώρα βρίσκεται στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση. Οι εργοδότες ξεσαλώνουν με τους νόμους που έχουν ψηφίσει και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Όλοι αυτοί έχουν ευθύνη που υπολειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, αλλά και εκεί που κάτω από την πίεση των σωματείων διενεργούν ελέγχους τις περισσότερες φορές κάνουν τον συνήγορο υπεράσπισης του εργοδότη.
Όλη αυτή η κατάσταση όπως είναι φυσικό γεννά απογοήτευση στις κυβερνητικές επιλογές και την πρακτική των εργοδοτών. Αυτό που φοβούνται εργοδοσία και κυβέρνηση είναι μην γίνει η απογοήτευση αμφισβήτηση, γι’ αυτό και βάζουν εμπόδια στη λειτουργία των σωματείων, γι’ αυτό αυξάνεται η καταστολή και η ωμή βία από την μεριά των κατασταλτικών μηχανισμών. Δεν είναι τυχαίες οι κλήσεις για απολογία στους προέδρους σωματείων και των υγειονομικών το προηγούμενο διάστημα για να δώσουν εξηγήσεις γιατί κινητοποιήθηκαν, γιατί καλούσαν τους εργαζόμενους σε διαμαρτυρίες κτλ.
Θέλουν να βάλουν στο χέρι τα σωματεία που παλεύουν, γιατί τα άλλα βάζουν πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική. Που είναι η ΓΣΕΕ τώρα που η κατάσταση βράζει; Δεν βγάζει άχνα. Με το ηλεκτρονικό μητρώο των σωματείων, με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, τους περιορισμούς στη λήψη απόφασης για απεργία θέλουν οι ίδιοι οι εργοδότες να χειρίζονται τα σωματεία μας. Τους το ξεκαθαρίζουμε ότι τα σωματεία είναι το σπίτι των εργαζομένων και δεν θα τα βάλουν στο χέρι ποτέ.
Αντίστοιχα ευθύνη έχει και η πλειοψηφία της ΟΗΕ (Ομοσπονδία Ηλεκτρολόγων Ελλάδος) που έχει γίνει ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός και δεν κάνει επί της ουσίας τίποτα ώστε να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας των συναδέλφων και σε κοινά μέτωπα πάλης με κλάδους και σωματεία που αγωνίζονται σε ταξική κατεύθυνση.
Άλλο μεγάλο μέτωπο είναι αυτό της αλληλεγγύης. Αλληλεγγύη να δείξουμε σε κάθε συνάδελφο που μπορεί να περνάει δύσκολα λόγω της ανεργίας, λόγω αναστολής της επιχείρησης που εργάζεται, αν κινδυνεύει το σπίτι του από τις τράπεζες. Αλληλεγγύη πρέπει να δείξουμε και σαν συνδικάτο δείξαμε, σε κάθε σωματείο που πάλεψε ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Σταθήκαμε δίπλα στους εργαζομένους της ΛΑΡΚΟ που οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα την απαξιώνουν με στόχο να την χαρίσουν σε επιχειρηματίες. Αλληλεγγύη δείξαμε στους υγειονομικούς, βρεθήκαμε μαζί τους στις πύλες των νοσοκομείων.
Ο κλάδος μας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση σε όλα αυτά. Τα ωράρια κύρια στην εγκατάσταση έχουν γίνει λάστιχο, σχεδόν πουθενά δεν εφαρμόζονται οι κλαδικές συμβάσεις στο όνομα ότι οι τιμές είναι σκοτωμένες. Οι δουλειές όμως που κλείνονται είναι με βάση τις κλαδικές συμβάσεις, δηλαδή οι εργοδότες τσεπώνουν πέρα από το κομμάτι της δουλειάς που εμείς παράγουμε και το κομμάτι του μισθού που δεν μας δίνουν.
Στα μεγάλα εργοτάξια εργάζονται συνάδελφοι σαν εργοδηγοί χωρίς αυτό να φαίνεται πουθενά και φυσικά χωρίς να αμείβονται με βάση την σύμβαση. Δεν υπάρχει η ιεράρχηση του εργοδηγού, του αρχιτεχνίτη, του τεχνίτη, του βοηθού. Οι συνάδελφοι μοιράζονται σε συνεργεία μάστορας – βοηθός και λόγω που οι συμβάσεις έχουν γίνει ατομικές, είναι «ατομική» πια υπόθεση του κάθε συναδέλφου να διαμορφώσει το μεροκάματό του. Τις περισσότερες φορές η συζήτηση με τον εργοδότη είναι του στιλ τόσα παίρνει ο μάστορας τόσα ο βοηθός. Χωρίς να αναγνωρίζονται πτυχία, προϋπηρεσία, επιδόματα. Κυριαρχεί η λογική όπως και στους οικοδόμους του μεροκάματου ενώ οι ηλεκτρολόγοι είμαστε μισθωτοί.
Στα ασανσέρ είναι αντίστοιχη περίπου η κατάσταση. Η πίεση του να βγουν τα κομμάτια έχουν αυξήσει τα εργατικά ατυχήματα. Εδώ και χρόνια έχουμε συνεργία του «ενός» το οποίο αντιβαίνει ακόμα και στην ισχύουσα νομοθεσία. Αυτό που συναντάμε τα τελευταία χρόνια είναι σε εταιρείες όπως είναι ο Παππάς να προσλαμβάνονται εργαζόμενοι άσχετοι με το επάγγελμα που αμείβονται με τον βασικό μισθό και στόχο έχει να συμπιεστούν προς τα κάτω οι μισθοί των συναδέλφων. Εδώ θέλει μεγάλη προσοχή με αυτούς τους συναδέλφους που τους θέλουμε κοντά μας και όχι απέναντί μας. Από τη στιγμή που εργάζονται σαν ηλεκτρολόγοι έχουν θέση στο συνδικάτο άσχετα αν η σχολή που έχουν αποφοιτήσει είναι του υδραυλικού ή είναι εμπειροτεχνίτες.
Οι εργοδότες χρησιμοποιούν κάθε δυνατό τρόπο για να μειώσουν τους μισθούς. Η απάντηση βρίσκεται στο να οργανωθούμε οι εργαζόμενοι στο συνδικάτο και σαν γροθιά να διεκδικήσουμε με βάση τα αιτήματα που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας. Σε αυτή τη βάση διεκδικούμε την κατάργηση του Προεδρικού διατάγματος του 2008 που καταργούσε τους εμπειροτεχνίτες, ώστε κάθε εργαζόμενος στον κλάδο που δεν έχει πτυχίο να του δίνεται η δυνατότητα μετά από ένα διάστημα επιβεβαιωμένης προϋπηρεσίας στο επάγγελμα του ηλεκτρολόγου, να δίνει εξετάσεις και εάν επιτύχει να παίρνει την άδεια του εμπειροτεχνίτη.
Όλο το προηγούμενο διάστημα το Συνδικάτο μας πάλεψε με βάση όλα τα παραπάνω. Αλλού καλύτερα, αλλού με αδυναμίες βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή που εφαρμόστηκαν τα μέτρα του εγκλεισμού στους περισσότερους χώρους δουλειάς. Ανοίξαμε την παρέμβασή μας σε εταιρείες που δεν είχαμε καμία επαφή τα προηγούμενα χρόνια. Με τις παρεμβάσεις του Συνδικάτου είχαμε ορισμένες μικρές νίκες όπως ήταν στο εργοτάξιο του πρώην Παπαστράτου στον Πειραιά να παρθούν μέτρα υγιεινής και να αγοραστούν μάσκες, γάντια και αντισηπτικά. Οργανώθηκε εκεί η δουλειά, στο βαθμό που αυτό ήταν εφικτό, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη συνωστίζονται πολλοί συνάδελφοι στον ίδιο χώρο. Στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού στην εργολαβική εταιρεία της invite που απασχολεί τεχνίτες στο νοσοκομείο, ύστερα και από την παρέμβαση του Συνδικάτου καταβλήθηκε στην ώρα του το Δώρο Πάσχα που ο εργοδότης προσπαθούσε αξιοποιώντας τη νομοθεσία να το καταβάλει τον Ιούνιο.
Το επόμενο διάστημα με βάση το δρόμο που χαράξαμε προηγούμενα θέλουμε να διορθώσουμε αδυναμίες στη παρέμβασή μας και από τις παρεμβάσεις σας ελπίζουμε να φωτιστούν τέτοιες πλευρές ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί. Πρέπει να ζωντανέψει η συζήτηση σε κάθε χώρο δουλειάς. Να γίνει αντιπαράθεση και ο καθένας να βάλει τους προβληματισμούς του. Όμως είναι απαραίτητο να γίνει συνείδηση από όλους και ιδιαίτερα όσους συμμετέχουν στη σημερινή δουλειά ότι χωρίς γερό Συνδικάτο, χωρίς γερά Συνδικάτα συνολικά, χωρίς αγώνα το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Πρέπει να πληθύνουν οι εγγραφές στο συνδικάτο. Να γίνει υπόθεση του κάθε μέλους και να μας προβληματίζει πως θα ανοίξει η συζήτηση με τους συναδέλφους ώστε να του πάρουμε την εγγραφή. Όποια ευκαιρία μας δίνεται για παρέμβαση και αγώνα θα την αξιοποιούμε και γι’ αυτό η ενημέρωση πρέπει να είναι άμεση.
Προετοιμαζόμαστε να απαντήσουμε δυναμικά ακόμα και με απεργία όποτε φέρουν το νόμο για την κατάργηση του 8ώρου και όλο το πακέτο που θα το συνοδεύει.
Για το επόμενο διάστημα με βάση τα μέτωπα όπως καθορίζονται και παραπάνω προτείνεται το εξής πλαίσιο πάλης:
- Επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών. Ένταξη όλων των ιδιωτών γιατρών στο Δημόσιο σύστημα υγείας.
- Ενίσχυση του Δημόσιου συστήματος υγείας. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλα τα πόστα γιατρούς, νοσηλευτές και τεχνικό προσωπικό.
- Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλειάς. με ευθύνη της εργοδοσίας και του κράτους εβδομαδιαία τεστ σε όλους τους εργαζόμενους.
- Εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Κάτω τα χέρια από το 8ωρο και την κυριακάτικη αργία. Εφαρμογή του 7,5ωρου – 5μερου – 38ωρου για τον κλάδο μας, όπως περιγράφεται από την κλαδική σύμβαση. Να σταματήσει η δουλειά τα σαββατοκύριακα. Εάν για έκτακτους λόγους, όπως είναι η δουλειά στα νοσοκομεία, πραγματοποιηθούν εργασίες μέσα στο σαββατοκύριακο να αναπληρώνεται με ρεπό μέσα στην εβδομάδα.
- Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα.
- Στηρίζουμε το αίτημα των μαθητών των Νυχτερινών σχολείων για εξαίρεση από την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας με το Ν. 4777/2021.
Το ΔΣ του Συνδικάτου
