Πραγματοποιούμε την σημερινή Γενική Συνέλευση επιδιώκοντας με την συζήτηση να συμβάλουμε ώστε να βγουν συμπεράσματα από τις εξελίξεις που έχουμε στον κλάδο αλλά και συνολικότερα, τους αγώνες, τις μάχες που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, από την τελευταία Γ.Σ μας. Να πάρουμε όλα τα μέτρα που απαιτούνται στις επόμενες ώρες, ώστε την Τετάρτη στις 6 Απρίλη στην πανελλαδική απεργία να νεκρώσουν όλα τα μεγάλα έργα, τα γραφεία ανελκυστήρων, όλοι οι χώροι που εργάζονται συνάδελφοί μας. Να βάλουμε τις βάσεις και να ορίσουμε τον προγραμματισμό δράσης του Συνδικάτου μας το επόμενο διάστημα διεκδικώντας λύση σε όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν.
Συνάδελφοι, αρχικά να τονίσουμε πως βρισκόμαστε σε μια δύσκολη και σύνθετη περίοδο από όλες τις απόψεις. Το λέμε αυτό γιατί πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας σε ποιες συνθήκες καλούμαστε να δράσουμε. Η πανδημία που 2 χρόνια μετά το πρώτο κρούσμα που εμφανίστηκε στη χώρα, έφερε στην επιφάνεια την αδυναμία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων και μάλιστα συνεχίζεται με υψηλό ακόμα αριθμό κρουσμάτων και το λαό να θυσιάζει την υγεία του. Η ακρίβεια που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα που έχει συμπιεστεί προς τα κάτω εδώ και χρόνια, τα προβλήματα των εργαζομένων στις κατασκευές που οξύνονται παρά την άνοδο της οικοδομικής δραστηριότητας και όλα αυτά την στιγμή που μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνοντας νέα δεινά για τους εκεί λαούς, τον Ρωσικό και τον Ουκρανικό όπως και για όλους τους λαούς στην Ευρώπη.
Ο πόλεμος που ξεκίνησε στις 24 Φλεβάρη με την απαράδεκτη και καταδικαστέα εισβολή της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στην Ουκρανία δεν είναι κάτι ξαφνικό. Η όξυνση και αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών κρατών και μηχανισμών των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια για τον έλεγχο σημαντικών γεωστρατηγικών περιοχών, για τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου, για τα μερίδια των αγορών είναι οι αιτίες του πολέμου. Αυτοί ανταγωνίζονται και με τα όπλα αν χρειαστεί για τα δικά τους συμφέροντα και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων με μόνα θύματα τους λαούς.
Η εμπλοκή της χώρας μας, μέσω της ευρωατλαντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, βάζει τον λαό σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους. Με αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο με βάσεις που απλώνονται απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, με αεροπλάνα και φρεγάτες να αλωνίζουν παντού ενώ στέλνουν και στρατιωτικό εξοπλισμό και προσωπικό σε αποστολές στο εξωτερικό δαπανώντας δισεκατομμύρια ευρώ από την φοροληστεία του λαού για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ κι όχι για την άμυνα της χώρας.
Η νέα ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον διαβολικά καλό Τράμπ όπως τον αποκαλούσαν οι ίδιοι τότε, και έρχεται να επικυρώσει η ΝΔ σήμερα, πλέον θα έχει μεγαλύτερη χρονική ισχύ (πριν υπογράφονταν κάθε χρόνο), αποδεικνύει πως η ελληνική αστική τάξη έχει επιλέξει πλευρά, κάνοντας την χώρα στόχο για τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η εμπλοκή βαθαίνει ακόμη περισσότερο με την αποστολή στρατιωτικού οπλισμού και εξοπλισμού προς την Ουκρανία. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο πρέσβης της Ρωσίας εδώ στην Αθήνα είχε δηλώσει πως θα χτυπήσουν βάσεις εφ’ όσον «αναγκαστούν». Στο ίδιο μήκος ήταν και οι δηλώσεις Ζαχάροβα, εκπρόσωπος τύπου του Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας που ανέφερε πως η Ελλάδα έχει ταχθεί σε λάθος πλευρά, πως στο όνομα των δυτικών σχεδιασμών επέλεξαν να κάνουν κακό στη Ρωσία καταστρέφοντας τις ελληνορωσικές σχέσεις.
Ο λαός της Ελλάδας, οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από την χώρα καταγωγής τους, μπροστά στο ψευτοδίλημμα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ή Ρωσία πρέπει να δώσει την μία και μοναδική απάντηση: όχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, όχι στην επαναχάραξη συνόρων με το αίμα των λαών. Δεν επιλέγουμε στρατόπεδο ληστών και εκμεταλλευτών.
Τασσόμαστε ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πέρα του ότι νομοθετούν για να μας ρουφάνε το αίμα οι εργοδότες στους χώρους δουλειάς, με κάλπικα επιχειρήματα και προπαγάνδα προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως όλοι τους μιλάνε για τον 1ο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το Β’ παγκόσμιο. Η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το ’74 δεν υπήρξε; Ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και οι βομβαρδισμοί στην Σερβία, που ισοπεδώθηκε το Βελιγράδι ξεχάστηκαν ή μήπως δεν πέρναγαν από εδώ τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα; Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις υπήρξαν σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, είτε με πολέμους όπως Ιράκ, Αφγανιστάν, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Γεωργία, κ.α. αλλά και παρεμβάσεις και πραξικοπήματα όπως επιχειρήθηκε στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία το 2014 κοκ.
Εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε συμφέρον από την κοινή πάλη, να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες. Ενωμένοι σε μια γροθιά απέναντι στα αφεντικά, τους μονοπωλιακούς ομίλους που για τα κέρδη τους δεν διστάζουν να μας θυσιάζουν είτε σε ειρήνη είτε σε πόλεμο. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά από κάθε πολεμική σύγκρουση απαιτείται η ανοικοδόμηση κτηρίων, υποδομών, δικτύου ηλεκτρική ενέργειας, τηλεφωνίας κλπ. Αυτά τα έργα τα αναλαμβάνουν μεγάλα μονοπώλια που βλέπουν την ευκαιρία για νέα κέρδη. Να βγάλουμε συμπεράσματα συνάδελφοι. Να δυναμώσουμε την πάλη μας απέναντι σε αυτόν τον κόσμο που για τα κέρδη λίγων δημιουργεί δεινά για τους εργαζόμενους και ακόμη πιο βαθιά εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.
Όπως δουλεύουμε δίπλα-δίπλα από διάφορες εθνικότητες και μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά από κοινού, έτσι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας, τα βάζουμε με τον κοινό μας εχθρό και διεκδικούμε αυτά που έχουμε ανάγκη σήμερα. Να παλέψουμε οργανωμένα, συλλογικά παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια μας για να ανοίξει ο δρόμος για την ειρήνη, την φιλία, την αλληλεγγύη για όλους τους λαούς. Ακόμα ας αναλογιστούμε. Τι έχει να χωρίσει ένας συνάδελφος ηλεκτρολόγος εδώ από έναν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα? Έχουμε κοινά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε.
Μόνη ελπίδα είναι η πάλη των λαών για να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση αυτών που ζουν από τον κόπο και τον ιδρώτα μας σε περιόδους ιμπεριαλιστικής ειρήνης, που θα μας ζητήσουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας σε περίοδο ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Όλοι οι ηλεκτρολόγοι και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές συνολικά, με τον αγώνα μας να διεκδικήσουμε καμία εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, να συμβάλουμε στην απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο στην Ουκρανία, για να μην σταλεί κανένας στρατιωτικός εκτός συνόρων, για άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, να κλείσουν όλες οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Το συλλαλητήριο στις 26 Φλεβάρη με τη συσπείρωση εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων πανελλαδικά που πλημμύρισε το Σύνταγμα από χιλιάδες εργαζόμενους δίνει δύναμη και κουράγιο σε όλους τους εργαζόμενους για να βγούμε μπροστά πιο δυναμικά, να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας σε όλα που μας ζητάνε να υπομείνουμε στο όνομα των αντοχών της οικονομίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση συνεχίζουμε με ορίζοντα την πανεργατική, πανελλαδική απεργία στις 6 Απρίλη, η οποία αποκτά περιεχόμενο κατά της ακρίβειας και του πολέμου, κατά των αντεργατικών νόμων και την πολιτική της κυβέρνησης, βάζει μπροστά το γενικό αίτημα για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, τις ΣΣΕ κ.ά.
Η ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημά μας δεν έρχεται από το πουθενά ούτε είναι μόνο αποτέλεσμα του πολέμου, άλλωστε οι αυξήσεις των τιμών στα προϊόντα, καύσιμα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και στην ενέργεια ξεκίνησαν μήνες πριν. Πότε με πρόσχημα την «πανδημική κρίση» όπως την ονόμασαν, πότε «ενεργειακή» το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αυξήσεις παντού, μισθοί και μεροκάματα στον πάτο. Δισεκατομμύρια από την μια για τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων, στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και ενεργειακή φτώχεια, σπίτια χωρίς θέρμανση ή με αυτοσχέδια μαγκάλια, ενώ όπως μας ενημερώνουν διάφορα παπαγαλάκια τα αυτοκίνητα είναι μέσο πολυτέλειας για τους εργαζόμενους. Από όπου και αν το πιάσει κανείς θα διακρίνει νέα δεινά για τους εργαζόμενους που καλούνται να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο της ανάπτυξης. Για αυτό είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα, μετά από χρόνια να πραγματοποιηθεί αύξηση στα μεροκάματα, να ανοίξει πιο πλατιά η συζήτηση για υπογραφή κλαδικής σύμβασης στους συναδέλφους εγκαταστάτες αλλά και να κατοχυρωθούν αυξήσεις στις υπόλοιπες συμβάσεις του κλάδου. Να κατοχυρωθούν οι όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες εργασίας μας.
Διδασκόμαστε από τους μεγαλειώδεις αγώνες του τελευταίου διαστήματος που έχουν βάλει σοβαρά εμπόδια στην πολιτική των εργοδοτών και των κομμάτων τους. Οι αγώνες αυτοί άνοιξαν τον δρόμο στους συγκεκριμένους κλάδους να αποσπάσουν εκεί οι εργαζόμενοι νίκες.
Στους οικοδόμους με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος απέσπασαν συγκεκριμένη πρόταση για υπογραφή Κλαδικής Σύμβασης με σημαντική αύξηση στο μεροκάματο. Στις απεργίες τους συμμετείχε και το δικό μας Συνδικάτο για τον κλάδο της εγκατάστασης με τα δικά μας αιτήματα. Οι εργαζόμενοι στις προβλήτες της COSCO έσπασαν τον τσαμπουκά της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που επιστράτευσαν μέχρι και μπράβους της νύχτας για να τους φοβερίσουν ενώ είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τις νίκες των εργαζομένων της efood, οι αγώνες που συνεχίζονται σε μια σειρά χώρους δουλειάς ακόμα και σήμερα, ΛΑΡΚΟ, Πετρέλαια Καβάλας κλπ
Οι αγώνες των εργαζομένων είχαν αποτελέσματα γιατί μαζικά και αποφασιστικά, συσπειρωμένοι στα συνδικάτα τους πάλεψαν για να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματά τους. Δεν περίμεναν από καμία κυβέρνηση να τους λύσει τα προβλήματα. Δεν περίμεναν τις βουλευτικές εκλογές για να «τιμωρήσουν» την κυβέρνηση παρουσιάζοντας τους «παλιούς» για «νέους» ώστε να επαναληφθεί η ιστορία. Τις ημέρες του αγώνα δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη ο νόμος Χατζηδάκη και οι άλλοι αντεργατικοί νόμοι όπως και ο αυταρχισμός των εργοδοτών και της κυβέρνησης.
Το κλίμα μέσα στους χώρους δουλειάς έχει αλλάξει όπως και οι διαθέσεις, όλοι οι συνάδελφοι κατανοούν πως τώρα που υπάρχει ανάκαμψη της οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την ακρίβεια που σαρώνει τα πάντα, είναι επιτακτική ανάγκη να βελτιωθούν τα μεροκάματα αλλά και συνολικά οι συνθήκες εργασίας.
Έχουμε ήδη ξεκινήσει μια προσπάθεια να ανοίξει η συζήτηση για αυξήσεις σε κάποιους χώρους δουλειάς. Σε κάποιους χώρους εξετάζουμε την πιθανότητα και τις προυποθέσεις για να διεκδικήσουμε υπογραφή νέας σύμβασης με αυξήσεις. Ενώ ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια για να τηρείται το ωράριο, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για την προστασία από την πανδημία με συνεχή επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους με ευθύνη κράτους – εργοδοσίας, για να εξασφαλιστεί το εισόδημα μας σε περίπτωση νόσησης ή επαφής με κρούσμα και καραντίνας. Αυτή η δουλειά πρέπει να ανοίξει και σε άλλες εταιρείες και εργοτάξια.
Ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η έκβαση της διεκδίκησης σε κάθε περίπτωση, πρέπει πιο δυναμικά, πιο αποφασισμένοι να παλέψουμε για το δίκιο μας, να συνεχίσουμε τον αγώνα για να βελτιώσουμε τους όρους και συνθήκες εργασίας, για ουσιαστική αύξηση στα μεροκάματα και τους μισθούς.
Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας στις 6 Απρίλη. Να νιώσουν την ανάσα μας, να καταλάβουν κυβέρνηση και εργοδοσία πως δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα και την ζωή μεροδούλι μεροφάι που μας προσφέρουν, την στιγμή μάλιστα που δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ θα μοιραστούν στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους από το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» τα επόμενα χρόνια. Δεν ανεχόμαστε την αύξηση-κοροϊδία των 50 λεπτών την ημέρα και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για παρόμοιες αυξήσεις από τον Μάη και έπειτα, τη στιγμή που αυτές, με την ακρίβεια σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα κ.ά. δε φτάνουν για τίποτα. Οι αυξήσεις που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση είναι μειώσεις στην πραγματικότητα με την ακρίβεια να καλπάζει.
Στην κρίση οι εργοδότες μας ζητούσαν να βάλουμε πλάτη για να σωθεί η οικονομία. Μας έλεγαν να μην διεκδικούμε καλύτερους όρους εργασίας, μεγαλύτερο μεροκάματο γιατί «δεν υπάρχει δουλειά» . Τώρα στην ανάπτυξη μας λένε να βάλουμε πλάτη για να μην «διαταραχθεί η οικονομία». Τώρα που άνοιξε η δουλειά, μεγάλα και μικρά έργα είναι σε φάση κατασκευής στην Αττική, τα μεροκάματα μας παραμένουν καθηλωμένα. Με το πρόσχημα της ακρίβειας και ότι τα υλικά ακριβαίνουν μας λένε ότι δεν μπορούν να μας δώσουν αύξηση. Χρησιμοποιούν κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία για να το αποφύγουν. Ε αρκετά συνάδελφοι, ως που θα πάει αυτό? Στην κρίση την πληρώσαμε εμείς, στην ανάπτυξη πάλι εμείς. Ως εδώ! Δεν είναι λύση να κυνηγάμε μερεμέτια μέχρι το βράδυ για συμπληρώσουμε το εισόδημά μας, να κάνουμε υπερωρίες μέχρι να δύσει ο ήλιος κλπ.
Η βελτίωση στους όρους και τις συνθήκες εργασίας, στο μεροκάματο, στην ασφάλιση, στα μέτρα για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς δεν πρόκειται να έρθουν από μόνα τους επειδή είναι «καλά» τα αφεντικά. Δεν πρόκειται καμιά κυβέρνηση να μας στηρίξει οικονομικά, να μειώσει την φορολογία, να μειώσει τα τιμολόγια του ρεύματος, να μας κόψει το Φ.Π.Α. από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο για να ζεστάνουμε το σπίτι μας.
Η «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία στον κλάδο είναι καθεστώς. Το ωράριο έχει γίνει κυριολεκτικά «λάστιχο». Με οποιαδήποτε αφορμή, οι εργοδότες πιέζουν για παραπάνω ώρες δουλειάς, δουλειά και τα σαββατοκύριακα γνωρίζοντας πως πολλοί συνάδελφοι θα δεχθούν κάτω από το φόβο της απόλυσης και την ανάγκη να συμπληρωθεί το χαμηλό μεροκάματο. Φυσικά όλες αυτές οι παραπανίσιες ώρες είναι αδήλωτες. Πολλές φορές η επιπλέον εργασία δεν αμείβεται σαν υπερωρία, αλλά με βάση το μεροκάματο. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην αποδιοργάνωση του προσωπικού μας χρόνου και του οικογενειακού προγραμματισμού. Οδηγεί επίσης σε αύξηση των κινδύνων για εργατικά «δυστυχήματα», αφού η επιπλέον παραμονή στην εργασία ουσιαστικά δεν αναπληρώνεται με τον απαιτούμενο χρόνο ξεκούρασης.
Τα εργατικά «δυστυχήματα» στον κλάδο αυξάνονται σαν αποτέλεσμα της εντατικοποίησης που επιβάλουν οι εργοδότες στους χώρους δουλειάς. Πολλά από τα δυστυχήματα είναι θανατηφόρα, ενώ άλλα μας σακατεύουν το κορμί για πάντα. Για όλα αυτά καμία κυβέρνηση δεν μεριμνά, κανένα μέτρο προστασίας δεν εφαρμόζεται, αποδιοργανώνονται και απαξιώνονται όλο και περισσότερο οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους (ΙΚΑ, ΣΕΠΕ). Αυτό συμβαίνει γιατί τα μέτρα ασφαλείας, το σταθερό ωράριο, μπαίνουν εμπόδιο στα κέρδη των μεγάλων εργοδοτών.
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στην τωρινή ούτε στην επόμενη κυβέρνηση για να μας λύσει τα προβλήματα. Έχουμε χορτάσει από σωτήρες όλα αυτά τα χρόνια. Παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια.
Έχουμε την δύναμη στα χέρια μας, με το Συνδικάτο μας, την οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος σε μια σειρά κλάδους, αποδεικνύουν περίτρανα πως οι λύσεις στα προβλήματά μας ποτέ δεν έρχονται από τους κυβερνώντες, που νομοθετούν πάντα εις βάρος μας ή άλλους σωτήρες. Μόνο όταν είμαστε ενωμένοι σε μια γροθιά, με μεγαλύτερη οργάνωση και συμμετοχή, τότε μπορούμε να επιβάλλουμε τα δικά μας συμφέροντα που έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των εργοδοτών και των κυβερνήσεων που τους δίνουν αβάντα για να ξεσαλώσουν μέσα στους χώρους δουλειάς.
Τώρα είναι ανάγκη να έρθουν στο προσκήνιο οι δικές μας αυξημένες ανάγκες, με βάση και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, για μια καλύτερη ζωή για μας και τις οικογένειές μας.
Παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο και τις εξελίξεις που αναμένονται πρέπει να ενταθεί η παρέμβασή μας το επόμενο διάστημα με πιο συχνή επαφή σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους δουλειάς. Στόχος πρέπει να είναι η συσπείρωση των εργαζομένων με το Συνδικάτο, με τα αιτήματα που προβάλλουμε, η πιο ενεργή συμμετοχή τους, οι νέες εγγραφές συναδέλφων. Η οργάνωση της πάλης να γίνεται υπόθεση των ίδιων των συναδέλφων.
Απ ότι φαίνεται έχουμε μεγάλη ζήτηση για ηλεκτρολόγους σε μια σειρά εταιρίες, εργολάβους κλπ. Αυτό πιθανά φέρνει και νέους συναδέλφους ηλικιακά στον κλάδο. Συνάδελφοι που δεν έχουν εμπειρία από το ύψος του μεροκάματου που υπήρχε κάποτε, θεωρούν φυσιολογικά αυτά που επικρατούν στον κλάδο. Χαμηλά μεροκάματα, εντατικοποίηση, μαύρη εργασία. Συνάδελφοι που δεν έχουν εμπειρία από οργανωμένο αγώνα. Που πιθανά δεν γνωρίζουν καν τι είναι συνδικάτο και ποια είναι τα δικαιώματά τους. Αυτό μας δίνει την ευθύνη να φτάσουμε σε όσους περισσότερους γίνεται. Στους χώρους δουλειάς, στις σχολές που σπουδάζουν. Γ’αυτό το επόμενο διάστημα θα σταθεροποιήσουμε τις εξορμήσεις σε χ.δ και σχολές ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ ΕΠΑΛ κλπ που πηγαίνουμε ήδη και θα καταρτιστεί πρόγραμμα για επιπλέον σχολές.
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, υπάρχουν οι δυνατότητες για να πετύχουμε μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες, η αναθέρμανση της δουλειάς βοηθά στο να ασκήσουμε μεγαλύτερη πίεση στους εργοδότες.
Οι μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα, είτε σε εργοτάξια και χώρους δουλειάς του κλάδου είτε σε κοινή δράση και συμπόρευση με άλλα σωματεία όπως στο μεγάλο συλλαλητήριο στις 26 Φλεβάρη αποδεικνύει πως όταν οι εργαζόμενοι κάνουν στην μπάντα θλιβερές και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως αυτή της ΓΣΕΕ, όταν προτάσσουν την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη και παλεύουν οργανωμένα και συλλογικά μέσα από το Σωματείο τους, τότε έχουμε και αποτελέσματα.
Θέλουμε να πούμε και μια κουβέντα για την πλειοψηφία της Διοίκησης της Ομοσπονδίας. Είναι χαρακτηριστικό πως η διοίκηση δεν έχει συνεδριάσει από το συνέδριο της ομοσπονδίας. Με όλες αυτές τις εξελίξεις που έχουν προκύψει, με όλα αυτά τα προβλήματα στον κλάδο. Πήρε απόφαση για συμμετοχή στην απεργία της 6ης Απρίλη χωρίς να ενημερωθούμε καν, χωρίς να προηγηθεί συζήτηση και ζύμωση για το περιεχόμενο της ανακοίνωσης που δόθηκε στην δημοσιότητα και για τα αιτήματα που μπαίνουν. Είναι επικίνδυνη και απαράδεκτη η λογική παίρνουμε αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Θα βγει ανακοίνωση εκ μέρους του συνδικάτου μας όπου θα μπαίνουν πιο αναλυτικά αυτά τα ζητήματα προς ενημέρωση όλων των συναδέλφων.
Τα αιτηματά που προτάσσουμε είναι τα εξής:
- Εφαρμογή των κλαδικών μας συμβάσεων. Αυξήσεις στις συμβάσεις σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας.
- 7ωρο – 5μερο -35ωρο.
- Κανένα εργατικό και λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Διαγραφή χρεών για τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά.
- Επανένταξη όλων των ηλεκτρολόγων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ).
- Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
- Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
- Μείωση κατά 50% στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.
- Άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία. Καμία σκέψη για μεταφορά στρατιωτικού προσωπικού στην Ουκρανία. Να κλείσουν όλες οι Νατοικές βάσεις στην χώρα.
Απαραίτητος όρος για την διεκδίκηση όλων των παραπάνω από καλύτερη θέση είναι η μαζικοποίηση του συνδικάτου και η συμμετοχή περισσότερων συναδέλφων στην δράση. Επομένως βάζουμε σαν στόχο τις 50 νέες εγγραφές μέχρι την απεργία της Πρωτομαγιάς.
Εντοπίζουμε την είσοδο νέων ηλικιακά συναδέλφων στο επάγγελμα. Χρειάζεται ιδιαίτερη παρέμβαση καθώς οι νέοι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν κάποια διαφορετικά ζητήματα. Προχωράμε σε επανασύσταση και επαναλειτουργία της επιτροπής νέων του Συνδικάτου μας έως την Πρωτομαγιά. Είναι πρωτοβουλία που έχουμε ξαναπάρει στο παρελθόν και έχει βοηθήσει και την παρέμβασή μας συνολικά.
