Συνάδελφοι, σήμερα πραγματοποιείται η πρώτη γενική συνέλευση του συνδικάτου μας από την αρχή της πανδημίας. Θέλουμε να γίνει πλούσια συζήτηση, να βγάλουμε όλοι μας συμπεράσματα για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο μας, στον κλάδο των κατασκευών, συνολικότερα. Αυτή η συζήτηση σήμερα πρέπει να φτάσει μέσα στους χώρους δουλειάς, να συζητήσουμε με τους συναδέλφους το πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων, να προετοιμάσουμε τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, τις κινητοποιήσεις, την απεργιακή μάχη. Να δυναμώσει η κοινή δράση και ο συντονισμός με άλλα σωματεία για να κάνουμε πράξη τα αιτήματά μας, για να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη.
Συνάδελφοι, δεν γίνεται προφανώς να αναφέρουμε αναλυτικά στην σημερινή μας εισήγηση το σύνολο της δράσης και της δραστηριότητας του συνδικάτου όλη την προηγούμενη περίοδο. Παρολαυτά μπορεί από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων η συζήτηση να εμπλουτιστεί. Η πανδημία έβαλε κάποια αντικειμενικά εμπόδια στην δράση του συνδικάτου μας όμως δεν σταμάτησε να λειτουργεί ούτε στιγμή. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς όπου συνάδελφοί μας αντιμετώπισαν σειρά προβλημάτων, προκυρήξαμε στάσεις εργασίας, απεργίες, οργανώσαμε κινητοποίησεις, συμμετείχαμε σε συσκέψεις οργάνωσης και συντονισμού της πάλης με άλλα σωματεία από διάφορους κλάδους κ.α.
Είμαστε λίγους μήνες μετά την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη της κυβέρνησης της ΝΔ και πρέπει να προετοιμαστούμε για την προσπάθεια της εργοδοσίας να εφαρμόσει τις διατάξεις του νόμου στον κλάδο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και μια σειρά άλλα μέτρα που ήρθαν για να εφαρμοστούν όπως το «νέο» Ασφαλιστικό με την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, ενώ παραμένουν σε ισχύ και αντιδραστικοί νόμοι όπως η απαγόρευση των διαδηλώσεων που ψηφίστηκε δήθεν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, και άλλοι νόμοι που τελικά όλοι ήρθαν για να μείνουν. Όλοι αυτοί οι νόμοι συμπληρώνουν και πάνε ένα βήμα παραπέρα τους προηγούμενους αντιλαικούς νόμους που εφαρμόστηκαν από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Επιδιώκουμε σήμερα να γίνει μια ολοκληρωμένη κουβέντα, όχι απλά εξηγώντας για ποιους λόγους το νομοσχέδιο είναι αντιλαικό, εξάλλου το έχουμε ήδη συζητήσει αναλυτικά το προηγούμενο διάστημα, αλλά πως στην πράξη θα τον ακυρώσουμε μέσα στους χώρους δουλειάς, πως θα αντεπιτεθούμε για να κερδίσουμε πράγματα, πως θα συμβάλουμε στην προσπάθεια που γίνεται για τον συντονισμό και την κοινή δράση με άλλα σωματεία του κλάδου αλλά και συνολικότερα με άλλα σωματεία για ζητήματα όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι ανατιμήσεις με την ακρίβεια που μειώνει περαιτέρω το εισόδημά μας και άλλα ζητήματα που μας αφορούν.
Η πείρα από τις μάχες που προηγήθηκαν, είναι χρήσιμος οδηγός για την συνέχιση και ενδυνάμωση του αγώνα μας. Ιδιαίτερα οι απεργιακές μάχες του Ιούνη, που υπήρξε και η μεγαλύτερη κινητοποίηση σε συμμετοχή των τελευταίων ετών. Στον κλάδο η συμμετοχή στην κινητοποίηση ήταν αρκετά ικανοποιητική, κατέβηκε νέος κόσμος, υπήρξε μεγάλη ανησυχία και προβληματισμός στους χώρους δουλειάς, κυριολεκτικά συζητιόταν παντού. Είναι δείγμα των δυνατοτήτων που έχουμε στο Συνδικάτο μας, δεν πρέπει όμως να αρκεστούμε σε αυτό καθώς υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες και για την μαζικοποίηση του Συνδικάτου. Καλή συμμετοχή υπήρξε και από τους συναδέλφους που συμμετείχαν μαζικά στην απεργία στις 4 Νοεμβρίου, νεκρώνοντας όλα τα μεγάλα έργα και τη μεγάλη πλειοψηφία των έργων συμβατικής οικοδομής. Ήταν μία πρώτη μάχη – αναμέτρηση με τους μεγάλους κατασκευαστές για υπογραφή Κλαδικής Σύμβασης στους οικοδόμους που μπορεί να συμπαρασύρει και τις άλλες ειδικότητες του κλάδου όπως η δική μας.
Στον κλάδο η δουλειά ‘έχει ανέβει’. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί εργοδότες ζητάνε ηλεκτρολόγους στην εγκατάσταση, στα γραφεία ασανσέρ, στην συντήρηση κλπ. Έχει παίξει ρόλο και η άνοδος της οικοδομικής δραστηριότητας, παρολαυτά αυτή η εξέλιξη αυτή δεν έφερε καλυτέρευση των όρων και των συνθηκών εργασίας. Αντίθετα το νέο χτύπημα στους μισθούς που φέρνει ο νόμος Χατζηδάκη με την αύξηση των ωρών εργασίας και τζάμπα δουλειά για τα αφεντικά, οι συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις σε ενέργεια, ύδρευση, μεταφορές, υγεία, παιδεία ανεβάζουν κι άλλο το κόστος διαβίωσης μας.
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει μια αύξηση στο μεροκάματο, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη χεριών σε συνδιασμό με το ότι οι εργοδότες αναλαμβάνουν περισσότερες δουλειές, δεν καλύπτει όμως ούτε στο ελάχιστο τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες για την διαβίωση μας. Ενώ ταυτόχρονα δεν εφαρμόζεται σχεδόν πουθενά η κλαδική σύμβαση που είναι σε ισχύ και έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο μικρότερο μεροκάματο αλλά και μειωμένο ένσημο, ασφαλιστική δυνατότητα κλπ. Απαιτούμε να εφαρμόζεται η κλαδική σύμβαση με αυξήσεις, πολύ περισσότερο τώρα που οι τιμές σε όλα τα είδη πλατιάς λαικής κατανάλωσης παίρνουν συνεχώς τον ανήφορο, έρχεται λογαριασμός ρεύματος, νερού κλπ σπίτι και ”τρέμουμε” να τον ανοίξουμε. Όλα αυτά εξανεμίζουν πλήρως το εισόδημα των εργαζομένων, ενώ σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτό το εισόδημα δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά, με τη συσσώρευση χρεών να σφίγγει ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό. Ο μέσος μισθός στη χώρα διαρκώς μειώνεται την τελευταία δεκαετία και βρίσκεται σημαντικά κάτω από το 2010 ενώ και την περασμένη χρονιά, το 2020, μειώθηκε ξανά. Σε αυτές τις συνθήκες, με την καπιταλιστική οικονομία να έχει περάσει πλέον σε φάση ανάπτυξης, με ισχυρή κρατική παρέμβαση και με τα 62 δις του ταμείου ανάκαμψης που θα μοιράσει στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως κυνικά δήλωσε ο Υπουργός Ανάπτυξης ο Α. Γεωργιάδης που έιπε πως οι μικροί πρέπει να συγχωνευτούν με τις μεγάλες επιχειρήσεις ειδάλλως θα κλείσουν, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Τι ανάπτυξη όμως συνάδελφοι; Μια ανάπτυξη που είναι σίγουρο πως θα επιφέρει νέα μεγαλύτερη οικονομική κρίση και πραγματοποιείται βέβαια πάνω στα συντρίμμια που άφησε η προηγούμενη κρίση και όξυνε τις συνέπειες της η πανδημία. Δεν προβλέπεται ευρώ για αυτοαπασχολούμενους και οικογενειακές επιχειρήσεις που φυτοζωούν, δεν προβλέπονται μέτρα για την προστασία των ανέργων που αγγίζουν το 1.000.000, αντίθετα διαιωνίζονται τα ψευτοπρογράμματα, τα 8μηνα, γενικώς οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εντατικοποίηση κτλ. έχουν φροντίσει για αυτό όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις με 700 και πλέον αντιλαϊκούς νόμους που ψηφίστηκαν την τελευταία 10ετία και σήμερα ο νόμος Χατζηδάκη έρχεται να αποτελειώσει ότι δεν πρόλαβαν οι προκάτοχοί του. Ένας νόμος που είναι τομή στα εργατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Υπάρχει ανάκαμψη, έχει ανέβει η δουλειά λένε οι εργοδότες του κλάδου μας. Μάλλον εννοούν από άποψη κερδοφορίας, γιατί ο ηλεκτρολόγος και άλλες ειδικότητες του κλάδου αυτό που βλέπουν είναι μια συνεχής συμπίεση του εισοδήματος. Η όποια ανάπτυξη από μόνη της δεν μπορεί να αυξήσει το μισθό, ούτε στις συνθήκες εργασίας , τα ωράρια κτλ. Αντίθετα σήμερα έχει δημιουργηθεί για τους εργοδότες ένα πεδίο κερδοφορίας σε πολλούς τομείς της οικονομίας.
Να έχουμε ξεκάθαρο πως ο συνολικός σχεδιασμός του κράτους βασίζεται στο κριτήριο της κερδοφορίας του κεφαλαίου κι όχι στις ανάγκες του λαού. Έργα, όπως οδικοί άξονες, που επιστρέφουν γρήγορα ψηλά κέρδη στο κεφάλαιο λόγω διοδίων ή που αφορούν την υποστήριξη άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, παίρνουν προτεραιότητα, ενώ έργα που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, όπως αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά, αντισεισμική προστασία και θωράκιση, κατασκευή σύγχρονων λαϊκών κατοικιών, φοιτητικών εστιών, νοσοκομείων κ.ά. Αυτό το διάστημα στην Αττική αν κοιτάξει κανείς γύρω θα δει να κατασκευάζονται μεγάλα εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ιδιωτικοί πολιτιστικοί χώροι, γήπεδα μεγάλων ΠΑΕ, αναπλάσεις κ.ά. Όλα αυτά έχουν την οικονομική στήριξη του κράτους με χρήματα που έχουν παρθεί από την φορολόγηση μας που αντί να αξιοποιηθούν προς όφελός μας δίνονται με το τσουβάλι σε επιχειρηματικούς ομίλους για να αυξήσουν την κερδοφορία τους από την κατασκευή και την αξιοποίησή τους.
Ταυτόχρονα έχουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης από κοινού με διάφορα ΜΜΕ να μας πείσουν πως αυτός ο νόμος είναι εκσυγχρονισμός και πως θα βγούμε κερδισμένοι οι εργαζόμενοι. Η προσπάθειά τους έχει πέσει στο κενό. Γιατί πόσο σύγχρονο είναι σήμερα να δουλεύεις 10ωρα ή ακόμη και 12ωρα, όταν τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν έχουν μειώσει τον χρόνο ανέγερσης ενός έργου στο μισό χρόνο ίσως και παραπάνω με λιγότερα χέρια από ότι πριν 20 χρόνια. Είναι σύγχρονο οι υπερωρίες να πληρώνονται με ρεπό; Γιατί η ΔΕΗ και οι υπόλοιποι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας ζητάνε χρήματα και αν δεν τα δώσεις σου κόβουν το ρεύμα. Είναι σύγχρονο να δουλεύεις τις Κυριακές, να μην έχεις ούτε δείγμα ελεύθερου χρόνου για ξεκούραση, για αθλητισμό, για διασκέδαση, για να περνάς χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους και μάλιστα να το πληρώνεσαι όπως τις καθημερινές χωρίς προσαύξηση; Προβάλλεται ο ατομισμός ως δικαίωμα κόντρα στο κοινωνικό σύνολο, δήθεν πως κάθε εργαζόμενος μπορεί να επιλέξει ελεύθερα ποιες και πόσες ώρες θα δουλέψει, πως μπορεί να διαπραγματευτεί μόνος του την Σύμβαση Εργασίας του. Ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά τι σημαίνει αυτό, έχουμε εμπειρία στον κλάδο. Ο εργοδότης εκμεταλλεύεται την ανάγκη μας για δουλειά δίνοντας όσο χαμηλότερο μεροκάματο μπορεί.
Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία στον κλάδο είναι καθεστώς. Το ωράριο έχει γίνει λάστιχο. Με κάθε αφορμή, οι εργοδότες πιέζουν για παραπάνω ώρες δουλειάς, δουλειά μέχρι και τα σαββατοκύριακα γνωρίζοντας πως πολλοί συνάδελφοι θα δεχθούν κάτω από το φόβο της απόλυσης και την ανάγκη να συμπληρωθεί το χαμηλό μεροκάματο. Φυσικά όλες αυτές οι παραπανίσιες ώρες είναι αδήλωτες, πολλές φορές η επιπλέον εργασία δεν αμείβεται σαν υπερωρία, αλλά με βάση το μεροκάματο. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην αποδιοργάνωση του προσωπικού μας χρόνου και του οικογενειακού προγραμματισμού. Οδηγεί επίσης σε αύξηση των κινδύνων για εργατικά ατυχήματα, αφού η επιπλέον παραμονή στην εργασία ουσιαστικά δεν αναπληρώνεται. Είναι χαρακτηριστικό πως στον κλάδο τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα εργατικά «ατυχήματα» – εγκλήματα. Έχουμε συναδέλφους σακατεμένους, συναδέλφους νεκρούς από την εντατικοποίηση της δουλειάς, από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας γιατί έπεσε πάνω τους ασανσέρ την ώρα που έκαναν συντήρηση, γιατί σε συντήρηση τους χτύπησε το ρεύμα, γιατί σε εγκατάσταση έπεσε συνάδελφος από σκάλα κλπ. Έχει παίξει ρόλο και η άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΣΕΠΕ, η ανυπαρξία ελέγχων, η υποστελέχωση οφείλεται στις διαδοχικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων. Η εγκληματική ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης στο ίδιο τροπάρι με τις προηγούμενες διαλύει παραπέρα τους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, με την μετατροπή του ΣΕΠΕ σε «Ανεξάρτητη Αρχή», που απαλλάσσει το Υπ. Εργασίας από οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική ευθύνη. Δεν μπορεί το ΣΕΠΕ να φτάνει στο χώρο δουλειάς την επόμενη μέρα για να «βεβαιώσει» τον θάνατο, ή το σακάτεμα ενός εργάτη.
Ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω διαχρονικός στόχος του κεφαλαίου, των εργοδοτών είναι να ξεμπερδέψει με τα ταξικά σωματεία. Θέλουν τους εργαζόμενους με σκυμμένο το κεφάλι, ανοργάνωτους, διαιρεμένους για να μας έχουν του χεριού τους, για να ξημεροβραδιαζόμαστε στους χώρους δουλειάς για ένα ξεροκόμματο. Για να το πετύχουν αυτό θέλουν να έχουν τον έλεγχο των Συνδικάτων. Για αυτό οι πρώτες διατάξεις που δημοσιεύτηκαν και είναι σε ισχύ είναι αυτές που αφορούν τα Συνδικάτα. Επιδιώκεται ουσιαστικό χτύπημα στις μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, στην ανταλλαγή ιδεών και στην ελεύθερη συζήτηση μεταξύ των εργαζομένων, στη λήψη αποφάσεων και δράσης. Επιδίωξη τους είναι να μπορούν ανεμπόδιστα οι μηχανισμοί της εργοδοσίας και τους κράτους να παρεμβαίνουν στις αρχαιρεσίες και στις αποφάσεις των συνδικάτων, να μετατρέψουν τα συνδικάτα σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες με άγνωστο ποιοι και πώς θα αποφασίζουν για μας.
Ενισχύεται το ήδη υπάρχων πλαίσιο με νέους περιορισμούς στη κήρυξη της απεργίας, στην πρόσβαση συνδικάτων και συνδικαλιστών στους χώρους δουλειάς, καθώς και απειλές χρηματικών προστίμων στις διοικήσεις των σωματείων αν υπάρξει καταγγελία από τρίτο πρόσωπο. Στην πραγματικότητα δηλαδή να μην μπορεί να γίνει απεργία σε χώρους δουλειάς με πρόσχημα το «δικαίωμα» στην εργασία. Ο νόμος στόχο έχει τα δικαστήρια να βγάζουν τις απεργίες στο σύνολό τους παράνομες, να διώκονται οι απεργοί, όταν ήδη 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν παράνομες με το υπάρχον πλαίσιο. Σε μεγάλους κλάδους καταργεί με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του “προσωπικού εγγυημένων υπηρεσιών” το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό δικαίωμα. Εκτός των άλλων θέλουν να τροποποιήσουμε το καταστατικό μας και να εισάγουμε μέσα σε αυτά την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις συλλογικές διαδικασίες του Συνδικάτου μας. Μας ζητάνε μάλιστα να παραδώσουμε μητρώα, τα μέλη μας τις Διοικήσεις κ.ά. στο Υπουργείο Εργασίας, δηλαδή στους συνδέσμους των εργοδοτών. Θέλουν να μας έχουν φακελωμένους για να γνωρίζουν ποιος σηκώνει κεφάλι, ποιος παλεύει για το δίκιο του, μας απειλούν πως αν δεν τα παραδώσουμε και δεν τροποποιήσουμε το καταστατικό μας, δεν θα μπορεί το Συνδικάτο να υπογράφει ΣΣΕ , δεν θα μπορεί να κηρύσσει Απεργίες. Ούτως ή άλλως η εγγραφή στο ηλεκτρονικό μητρώο του υπουργείου Εργασίας (ΓΕΜΗΣΟΕ) δεν αναιρεί τα κατασταλτικά μέτρα ενάντια στο δικαίωμα της Απεργίας με δικαστήρια, ποινές και υψηλά χρηματικά πρόστιμα. Τους απαντάμε: Μόνο εμείς, οι εργαζόμενοι κάθε κλάδου και κάθε επιχείρησης αποφασίζουν για το καταστατικό του σωματείου τους, για το πώς και με ποιόν τρόπο θα συζητάμε, θα οργανωνόμαστε και θα παλεύουμε. Μόνο εμέις, τα μέλη του συνδικάτου ηλεκτρολόγων αποφασίζουμε ποιο είναι το καταστατικό μας. Ό,τι έχουμε κατακτήσει δεν έχει έρθει ούτε με την αναμονή, ούτε με παρακάλια. Οι μικρές νίκες που πετυχαίνουμε είναι αποτελέσματα σκληρών αγώνων, σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, μαζί με το Συνδικάτο μας και τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, κόντρα σε νόμους, κόντρα στα σχέδια του κάθε εργοδότη. Έτσι επιβάλλουμε το δίκιο μας. Έτσι θα συνεχίσουμε γιατί νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Οι απειλές και εκβιασμοί πως δήθεν δεν θα είμαστε νόμιμοι μας εξοργίζουν και μας πεισμώνουν, γιατί αποδεικνύουν ότι φοβούνται τους οργανωμένους αγώνες, φοβούνται τους εργάτες όταν ξεσηκώνονται. Κάνουμε την οργή και αγανάκτηση μας οργανωμένη δύναμη, βάζοντας στο στόχαστρο όλους αυτούς που μας εκμεταλλεύονται και στο επίκεντρο της πάλης μας τις δικές μας ανάγκες.
Γίνεται κατανοητό πως το χτύπημα των συνδικάτων, της ταξικής γραμμής στο περιεχόμενο των αγώνων και τις διεκδικήσεις, είναι η προϋπόθεση για το παραπέρα χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Για την εργοδοσία είναι πολύ βολικό να μην υπάρχει συνδικάτο, ούτε οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης, να μην υπάρχουν συνδικαλισμένοι εργάτες ή αν αυτό δεν είναι εφικτό να υπάρχουν συνδικάτα που θα είναι «ελεγχόμενα», «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα της. Έτσι μπορεί ευκολότερα να προωθήσει τα σχέδια της. Αν απέναντι της έχει συνδικάτα που παλεύουν με επίκεντρο τα συμφέροντα των εργαζομένων τότε το «μετράει» δυο και τρεις φορές πριν προχωρήσει στην υλοποίηση κάποιων αντεργατικών σχεδίων. Η ταξική πάλη, οι μαζικοί αγώνες μπορούν να βάλουν θετική σφραγίδα στις εξελίξεις και στη μάχη για καλύτερο μεροκάματο και ασφάλιση, να μείνει ο νόμος Χατζηδάκη στα χαρτιά.
Η μεγάλη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο ΣΠΟΡΤΙΓΚ όπου έδωσαν το παρών πάνω από 120 σωματεία εργατικά κέντρα της Αττικής και ομοσπονδίες είναι προς αυτή την κατεύθυνση, είναι βήμα για να δυναμώσει η κοινή δράση και συντονισμός των σωματείων αφήνοντας πίσω θλιβερές συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως της ΓΣΕΕ, που κάνει τα αδύνατα δυνατά κόντρα στην θέληση των εργαζομένων για να στηρίξει τον νόμο έκτρωμα. Δεν έχουν πει λέξη για την κατάσταση που επικρατεί μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, για αυτό το έκτρωμα που προσπαθεί να διαλύσει ότι έχει κατακτηθεί 100 χρόνια τώρα. Τάσσονται ανοιχτά υπέρ των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών σε ΓΣ και αρχαιρεσίες, είναι υπερ της παράδοσης των μητρώων στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη ούτε σε αυτούς ούτε σε καμιά κυβέρνηση. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Εδώ και τώρα πρέπει να οργανωθεί ο αγώνας για όλα τα μεγάλα ζητήματα, να βγούμε μπροστά πριν νομιμοποιηθούν οι διατάξεις και τα άρθρα του νόμου. Για αυτό στηρίξαμε και στηρίζουμε κάθε δίκαιο αγώνα. Στηρίξαμε τον αγώνα των ντελιβεράδων της efood, των εργαζομένων στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που υπέγραψαν νέα κλαδική σύμβαση, των εργαζομένων της COSCO στο λιμάνι που πέτυχαν να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα τους για να μπορούν να επιστρέφουν σπίτι τους ζωντανοί. Οι νικηφόροι αγώνες των εργαζομένων στους παραπάνω χώρους απέδειξε ότι όταν οι εργάτες μαζικά, οργανωμένα, αποφασιστικά διεκδικήσουν, μπορούν να κερδίσουν. Όσες μηνύσεις και να φάμε, όσα εμπόδια και να μας βάλουν να είναι σίγουροι και η κυβέρνηση και οι παρατρεχάμενοί της ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.
Το προηγούμενο διάστημα είχαμε την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που κανένα όφελος δεν έχει ο λαός μας από αυτούς. Ο λαός μας πρέπει να ταχθεί ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενάντια στην Ελληνογαλλική συμφωνία που μας παρουσιάστηκε ως δήθεν μεγάλη εθνική επιτυχία. Μια συμφωνία που υπηρετεί τους στόχους του κεφαλαίου για ένα κομμάτι της πίτας από τους οικονομικούς και ενεργειακούς ανταγωνισμούς που οξύνονται στην περιοχή, αποτελεί κρίκο για τους σχεδιασμούς και την αναδιάταξη δυνάμεων των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, ενάντια στην Κίνα και την Ρωσία και σε αυτή την βάση ήταν και η αποχώρηση των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, η νέα 5ετής συμφωνία για τις βάσεις των αμερικανών που απλώνονται από άκρη σε άκρη της χώρας, αλλά και η συμφωνία αυτής μεταξύ ΗΠΑ – Βρετανίας – Αυστραλίας. Μια συμφωνία που προετοιμάστηκε επί της «αριστερής» διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και που συνεχίζεται. Ταυτόχρονα είναι σε ισχύ και συμφωνίες για στρατιωτική συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, τα ΗΑΕ και την Σαουδική Αραβία μπλέκοντας ακόμη περισσότερο την χώρα και το λαό σε επικίνδυνες γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, τροφοδοτώντας έτσι και τον ανταγωνισμό με την Τουρκία, της οποίας η αστική τάξη αυξάνει συνεχώς την επιθετικότητά της. Είναι ψέμα πως αυτές οι δήθεν συμμαχίες είναι για το καλό μας. Στην πραγματικότητα είναι προετοιμασία πολέμου, όταν φτάσουν σε τέλμα οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών, και είναι εγκληματικές οι ευθύνες και της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, γιατί όλοι τους υπηρετούν και διευρύνουν τέτοιες συμφωνίες. 70 χρόνια τώρα το ΝΑΤΟ από όπου περνά αφήνει πίσω του νεκρούς, συντρίμμια, φτώχεια και προσφυγιά. Για να ζουν οι λαοί ειρηνικά, πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή της χώρας από κάθε τέτοια ιμπεριαλιστική ένωση όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Αντί να σπαταλούνται πάνω από 6 δις πλέον κάθε χρόνο, να δοθούν για τις ανάγκες του λαού σε δημόσια δωρεάν Υγεία και παιδεία, για έργα που έχουμε ανάγκη για να μην πνιγόμαστε τον χειμώνα, να μην καιγόμαστε το καλοκαίρι για να μην θρηνούμε ανθρώπινες ζωές από σεισμούς, για να μην γκρεμίζονται οι κόποι μιας ζωής.
Από προχτές έχουμε ακόμα έναν νεκρό συνάδελφο στον κλάδο των κατασκευών, εναν οικοδόμο που σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα στα Οινόφυτα. Είναι ένας ακόμα που προστίθεται στην λίστα των εργατών όλων των κλάδων που πάνε το πρωί στην δουλειά και δεν επιστρέφουν σπίτι τους. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του εργάτη που έπεσε νεκρός. Απαιτούμε από τις αρμόδιες αρχές να γίνει πλήρης διαλεύκανση των αιτιών που οδήγησαν στο νέο εργοδοτικό έγκλημα. ΩΣ ΕΔΩ! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
Συμμετέχουμε στην παράσταση διαμαρτυρίας που διοργανώνει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας την Δευτέρα 22 Νοέμβρη στις 16.00 μμ στο Υπουργείο Εργασίας.
Συμμετέχουμε στο κάλεσμα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας για να συζητήσουμε πώς θα οργανώσουμε και θα συντονίσουμε την πάλη μας για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Την Τρίτη 23 Νοέμβρη 2021 στην Αίθουσα του Συνδικάτου στις 18:30 μμ .
Κλείνοντας συνάδελφοι
Πρέπει τώρα να δουλέψουμε με σχέδιο προς την κατεύθυνση να δυναμώσουν οι αγώνες στον κλάδο, που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση Απεργιακού Μετώπου. Σήμερα παίρνουμε απόφαση πως δεν παραδίδουμε το μητρώο μας ούτε τροποποιούμε το καταστατικό μας. Οι απειλές ότι δεν θα έχουμε νομιμοποίηση δεν μας πτοούν. Η νομιμοποίηση του Συνδικάτου κρίνεται από τους ίδιους τους συναδέλφους και όχι από τα δικαστήρια. Ήδη έχει συζητηθεί η προοπτική για πανελλαδική πανεργατική απεργία στην σύσκεψη των συνδικάτων για το επόμενο διάστημα. Δουλεύουμε με προοπτική κλιμάκωσης του αγώνα ανοίγωντας ζητήματα στους χώρους δουλειάς. Συζητάμε με τους συναδέλφους όσα λέμε εδώ σήμερα. Τους φέρνουμε σε επαφή με το συνδικάτο. Να έρθει καταγραφή των ζητημάτων που υπάρχουν σε κάθε χώρο που εργάζονται συνάδελφοι ώστε ακόμα πιο στοχευμένα να παρεμβαίνουμε με τις διεκδικήσεις μας. Να εφαρμοστεί παντού η κλαδική σύμβαση με αυξήσεις. Διεκδικούμε 5θήμερο 7ωρο 35ωρο. Να παρθούν τώρα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Να πάρει τώρα μέτρα η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας με προσλήψεις ιατρικού προσωπικού με επίταξη των ιδιωτικών κλινικών με αυξήσεις στα δρομολόγια των ΜΜΜ. Παίρνουμε απόφαση συμμετοχής σε όποια ημερομηνία καταληχθεί για πανελλαδική πανεργατική απεργία σε συντονισμό με άλλα σωματεία και κλάδους. Με βάση όλη την δουλειά που περιγράψαμε παραπάνω οργανώνουμε περιοδεία του Συνδικάτου σε χώρους δουλειάς και σχολές για την ενημέρωση των συναδέλφων για τις αποφάσεις που θα πάρουμε σήμερα και βάζουμε στόχο τις 100 νέες εγγραφές μέχρι την 1η Φλεβάρη.
Κανένας συνάδελφος μόνος του απέναντι στην εργοδοσία, συσπειρωνόμαστε στο συνδικάτο μας, δυναμώνουμε τον αγώνα μας, θα τα καταφέρουμε!
